معرفی وبلاگ
سلام من سعی دارم مردم ایران را با مناطق مختلفی که در ایران وجود دارد آشنا کنم و در این راه به یاری شما مردم عزیز نیازمند میباشم. اگر مطالبی درباره ی منطقه،روستا یا شهر خود می خواهید در بخش نظرات بنویسید تا طی کمتر از دو هفته در وبلاگ قرار گیرد.
صفحه ها
دسته
دوستانم در تبيان
آرشیو
آمار وبلاگ
تعداد بازدید : 351839
تعداد نوشته ها : 132
تعداد نظرات : 44
بازدید وبلاگ :

Rss
طراح قالب
محمد علي گل کار
كي را بوام
 

اشته بي وفاعيون كي را بوام

                    چمه لوعه گوش بكه چ ترا وام

اشته ديلي كو  اگه م راه مَدي

                     بري كو م بر كري درجنه آم

 
 
نخواي كه باي

 


سرا سوزه پرمه باز نخواي كه باي

                                       زرده لاله پرمه باز نخواي كه باي

كاشيره برون بري بهار عومه

                                           خرو تيته پرمه باز نخواي كه باي

 

 

 

 

 

 
 
بهاره شَو

 

ميشين و لاله و سوزه پرومه 

                       بهاره شَو اُمه يارم ويرومه

بوا بلبل اوسال كمتر بوخونو

                       كه يارم برشه وهرگز ناعومه

 

 

بي وفا

 

بري بي وفاعيون بنه ديمه

                    بي ت ياكو تك وتنها منديمه

بي وفا بهار عمومه زوني چده

                    وارشه روزون سرا، پا منديمه

 

 
تالشي

 

تالشن شيرين زبانينه زوني

                        با مرامو با صفايينه زوني

رفقي يادي ديلي كو فر نه دن

                        پاييزه دم ني بهارينه زوني

 

 
 
چم براه

 

 

هيسته بنددون سوزه سر گردم ترا

                            خيلي وقته هشته ره م چم براه

نازنه يار كا منديره كم بندي سر 

                           خنديله پشتي سرا يا شنبه راه

 

منبع:وبلاگ نمنه پشت


دسته ها : فرهنگ ها
شنبه بیست و هشتم 8 1390

اسب ِ ره خاش فوكونه ، سگ ِ ره واش.
جلوي اسب استخوان مي ريزد ، جلوي سگ علف.

اينه مچه سر كور مگز وازكونه
روى لبش, مگس كور پرواز مى‌كند.


آخر (كولك- مرغانه) امه سر دشكنى؟!
آخر (تخم مرغ كرچ) را بر سر ما شكستى؟!آخر كاسه و كوزه ها را به پاى ما شكستى؟!



از لاغري ماهي خوشك غازيان ِ مانه.
از بس كه لاغر است ، شبيه ماهي خشك غازيان است.

(شكسته- پورد) بى بخت آدمون رفا ناي.
(شكسته – پل) پل شكسته منتظر آدمهاى بدبخت است.


دريا بزا كنده يا مانه!
يعني انسان ساحل نشين و بچه دريا همانند كندهء درخت محكم و پابر جاست!

خدا -خره شاخ فاندا، مار ه ميجك!
خدا به خر شاخ نداد، به ما ر مژه!

خدا خره شناختي اونه شاخ فاندا.
خدا خرو مي شناخت بهش شاخ نداد


ز دولتي سر بج سوررفم آب خوره.
به لطف برنج ، علف هرزهم سيراب ميشود.

آش تا درآسان، پلا تا خوراسان.
قوت آش تا استانيه در و برنج تا خراسان.


ايبار كو سره شه ايبار مو سره .
كنايه از شخصي كه در كارهايش اختلاف زيادي وجود دارد.

از حاج حاجي ام كرايه خانه فيگيره.
از روي خساست از چلچله هاهم كرايه مي گيرد.

از او تومان بكندانه.
از آن پاچه ور ماليده هاست.

ا پيله گي آدم ، لاره تورب ِ مانه .
آدم به اين گُندگي همچون ترُب بي بو و خاصيت است.

مي سر بو بو آستانه گمج.
از حرف زدن زيادت سرم همچو ظرف سفالين آستانه ورم كرد.

بـلائي كي سردپلا مرا رفابه ، اونه گمج مرا فيشان.
بلائي كه با پلو سرد رفع مي شود چه بهتر كه آن را با ظرفش دور بيندازي .

از عسل شيرين تر ترياك موفته .
ترياك مفت از عسل شيرين تر است.

از گول چي بيدئيم تا از گولابش بيدينيم .
از گل چه خيري ديده ايم تا از گلابش ببينيم.

اگه تو شنبه اي من چهارشنبه يم.
اگر تو زرنگي من از تو زرنگ ترم.

بمرده مرغ و دانه اوچيني ؟؟.
مرغ مرده و دانه برچيني؟؟ .

آب مرا نشه سيا كلاچه سيفيده كودن.
كلاغ سياه را با آب نمي توان سفيد كرد؛ ننگ با رنگ پاك نميشود.

بو شو ناخوشه ره يخ باوره .
رفته براي مريض يخ بياورد .(اوردن نوشدارو پس از مرگ سهراب)


آدم خودا گير دكفه، گدا گير دنكفه.
گير غضب و بي مهري خدا بيفت دون همتي آدم گدا صفت نيفت.

آدمه قسمته سيمرغ نتانه بردن.
قسمتي كه ترا نيافريدند ـ گر سعي كني ميسرت نيست.

اي دسگي فاده ، دو دسگي فيگيره .
با يك دست مي دهد ، با دو دست مي گيرد .

ديل ده ، بجاره گيل كه نيه؟!
دل است ديگر،گل مزرعه كه نيست؟!

مرغابي گوشا داره
( گوش مرغابي را دارد ) به كساني كه گوش تيزي دارن گفته ميشود.

گب گبا جيگيره پيشي مايي يا .
( حرف حرف را مي دزدد گربه هم ماهي را.)حرف حرف ميآورد ...

گمج گيلي گيلي بوخورده خو نوخونه يبافته.
خدا در و تخته را خوب به هم جور كرده.

تي مال قايم بدار موردما دوز نگير
مالت را درست نگه دار تا همسايه ات را دزد نگيري

آب كي سراجور شه گوزگا يم ابوعطا خوانه!
اين مثل براي كنايه زدن به جاهلي كه ادعاي فضل ميكنه گفته ميشه!

آدم به گبه ، حيوان به لافند.
يعنى: آدم حرف سرش ميشود ، حيوان طناب و افسار !!

آب مانستن شه ، ريگ مانستن خوجا سر ايسه.
مانند آب ميرود ، مانند ريگ سر جاي خود ميماند!

آدم نان نداره ، ولي ايسم بداره
آدم نان نداشته باشد ولي اسم داشته باشد

چوم واگوده پيچايه منه
كنايه از ادم بي چشم و رو

سگ گه بدو شال گه بيگير
يكي به نعل مي زنه يكي به ميخ

بيبيشته مرغ پادره
كنايه از ادم زور گو

" گاب دكفته بازاره" منه!!
به مكاني گفته مي شود كه شلوغ و هرج و مرج باشد


پيچا منسن اونه بو گنه
اگاه شدن از وقوع يك اتفاق - شصتش خبر دار مي شه

مايي آزاد تي صحراتان گرده
دريا ميين دنبال كولي پيسكي گردي؟
واگردان:(ماهي ازاد دم دستته ميري دريا دنبال بچه ماهي)

الوخ سر كيجكايه نره ماده بدرنشه
واگردان :(وقتي بازشكاري بيادنميگه اين جوجه نره يا ماده؟)

سگ سگا بوخوره طاعون آيه؟
وقتي سگ لنگ سگو بخوره بدون كه بيماري طاعون اومده

ملاي خانگي صدق ناره
هيچ ملايي نمي تونه بروبچه هاي خودشو مداواكنه
(ملا كسي راگويندكه سركتاب بازميكندرمل واسطرلاب وجن گيري وضدچشم زخم)

خاكا-آشو كن خاكاخوسرفوكنه
(هركس خاك هواميكنه اول خودش خاك برسرميشه)

كولكاپيس-باز بامو- هو دونه پيس
(خوپوسه كه چينه رو قهركرده بودبازبامنت اومددنبالش)

خربه خو منت
كسي كه با اصرارزياد ديگران آشتي نميكنه-
-ولي همه رفتاروكردارش پرازالتماسه براي آشتي

عي لنگه آغوذ-عي لنگه انار
كسيكه مثلا"كت پوشيده وكراوات زده-اما بجاي شلوار-پيژامه پوشيده
دوچيزي كه باهم جوردرنميان وهيچ همخواني ندارند

فگ وفيچ الوخا داره--واز گالنگناكنه
تيپش به بازوكركس ميخوره ولي اداي طاووس وخروس وحشي درمياره

تي دروغ -خشكه مرغا---بپا داره
(ازدروغايي كه ميگي مرغ كباب شده زنده ميشه)


وقتي ماشا اوساني-دوزده پيچا--خوحساب كارا كنه
(وقتي انبررا برميداري-گربه دله دزد-حساب كارخودشه ميكنه)

اگر تي لو بداره--مي لو خبرا----هرگز فونوكونه موشته هاندورا
اگر بوته كدوي شما ازبوته كدوي ما خبرداشت همان بار--نارس وآفت
زده رو هم بعمل نمي آورد
يا اگرازبدبختي ماخبرداشتي بدبختي خودت رو -رو نميكردي
غم شما درمقابل غم ما--اصلا" بحساب نمياد

سگ خو سله سر--زور داره
سگ توي سگ داني صاحبش كه خوابيده خيلي احساس قدرت ميكنه

تي آبا بيدين--- تي پاچا بوجورا كش
اول نگاه كن ببين رودخانه چقدر آب داره--بعدلنگه شلوارت رو همانقدربالا بزن

بستا اب بوبورد-------غورق بشكست
هركي هركي شد---خرتو خرشد---

دسته ها : فرهنگ ها
شنبه بیست و هشتم 8 1390

بهاري هَوا ين و شُو دَعوا

دعواي زن و شوهر مانند هواي بهاري است (زودگذر است).

به مسائل زودگذر و ناپايدار اشاره دارد.

************************************

شيرينه خَربيزَه شالي قسمت به

خربزه شيرين نصيب شغال مي شود.

كنايه از رسيدن چيز مهم يا جايگاهي مهم به كسي كه هم شان آن نيست.

************************************

سيا اِسبَه گَفي نَه كلك نا

به حرف سگ سياه باران نمي آيد!

كنايه از كسي كه حرفش تاثير ندارد

************************************

راستَه گَف هميشَه تِل َ

حرف حق هميشه تلخ است.

************************************

تيله تيله نَه چموشَ پاره ابو

با دويدن زياد فقط پاپوش پاره مي شود.

كنايه از كار بيهوده كردن.

************************************

خدا خَري شاخ نِدَرو مورجينه لينگ!

خدا به خر شاخ ندهد و به مورچه پا!

كنايه از عدم واگذاري اختيار به افراد كم ظرفيت.

دسته ها : فرهنگ ها
شنبه بیست و هشتم 8 1390
X