از لحاظ فرهنگي جنگل رنگو داراي گرمابه قديمي – امامزاده ابراهيم مي باشد و از لحاظ طبيعي داراي طبيعت زيبا اطراف آبشار- دره هاي مسير رودخانه هاي منطقه مي باشد . و همچنين حدود 5 ساعت پياده روي در امتداد دره و رود خانه آبشار رنگو خودنمايي مي كندمكان ها و شهر هاي اصلي در مسير : از مسير پارك جنگلي و روستاي توشن در5 كيلومتري جنوب گرگان قابل دسترسي است.
•امكانات و تسهيلات تفريحي، گردشگري، حمل و نقل، اسكان و ... :
اين آبشار در 7 كيلومتري جنوب غربي گرگان واقع گرديده است. محيط پيرامون رودخانه رنگو داراي هواي خنك و لطيف و با درختان سربه فلك كشيده پوشانده شده است. هرچند آبشار رنگو ارتفاع زيادي ندارد ولي به دليل بستر نيم دايره اي كه داراي يك محل ريزش اصلي و چندين محل ريزش فرعي با حجم آب به نسبت قابل توجه، منظره اي جالب و ديدني را بوجود آورده است. اين مجموعه فاقد امكانات تفرجگاهي براي علاقمندان به طبيعت است .
•آب و هوا : سرد و معتدل
•آدرس : 15 كيلومتري جنوب غرب گرگان
•راه ارتباطي : جاده اي + پياده روي
•دوره تاريخي : محوطه اي باستاني با آثاري از اواخر هزارة ششم پيش از ميلاد تا دورة ايلخاني درسده هفتم هجري
•معرفي : اهميت تورنگ تپه با كشفِ اتفاقي مجموعه اشيايي معروف به گنج استرآباد در 1257/1841 آشكار شد. برخي از اشياي اين مجموعه را، كه امروزه از سرنوشت آنها اطلاعي در دست نيست ، به دربار محمدشاه قاجار فرستادند (دئي ، 1969 الف ، ص 11؛ وولسين ، ص 3) و در آنجا دوبد ، ديپلمات و پژوهشگر روسيِ فرانسوي تبار، آنها را مطالعه و طرحهايي از آنها تهيه كرد. دوبد در سفري به ناحية گرگان ، محل كشف اشيا را در تورنگ تپه شناسايي و نتايج مطالعات خود را با عنوان > پژوهشي در بارة گوركانِ تازه كشف شده در حوالي استرآباد < در 1301/1884 منتشر كرد. در بهار و پاييز 1310 ش / 1931، فردريك وولسين از طرف مؤسسة امريكايي هنر و باستان شناسي ايران و موزة دانشگاه پنسيلوانيا، در تورنگ تپه حفاري كرد ( رجوع كنيد بهوولسين ، ص 1ـ2؛ دئي ، 1969 الف ، همانجا). با اينكه وي به يافته هاي مشابه با گنج استرآباد دست نيافت ، كاوشهاي او نشان داد كه قدمت آثار تورنگ تپه به هزارة چهارم پيش از ميلاد مي رسد. پس از آن بين سالهاي 1340 و 1358 ش / 1960 و 1979 م ژان دِئِي از دانشگاه ليون فرانسه ، به سيزده فصل حفاري مداوم در تورنگ تپه پرداخت كه حاصل آن تعيين گاه نگاري روشني از محوطه با نُه دورة فرهنگي بود كه يكي از مهمترين مراكز استقرار در شمال شرق ايران محسوب مي شود
•امكانات و تسهيلات تفريحي، گردشگري، حمل و نقل، اسكان و ... : تپه‌هاي باستاني هفت هزار ساله استان گلستان زمينه مستعدي را جهت تحقيقات باستانشناسي و فرصت مناسبي را براي بازديد گردشگران فراهم آورده است تپه‌هايي كه بيش از يكهزار مورد اعلام شده و هريك براساس كاوشهاي باستان شناسي برهه‌اي از زندگي، دست ساخته‌ها، معماري، دفاع ازكيان و فرهنگ مردمان دوره‌هاي مختلف ساكن در اين منطقه است. آثار بدست آمده از كاوش هاي علمي در اين تپه خاكي از سكونت انسان تا 6000 سال پيش از ميلاد در منطقه بوده و علاوه بر آثار دوران پيش از تاريخ آثاري از دوران عصر برنز (مفرغ) عصر آهن دوره اشكانيان و ساسانيان و اسلامي از اين محل به دست آمده است. آنچه كه در تورنگ تپه از همه چشمگيرتر است وجود قلعه از دوره ساسانيان (قرن سوم تا پنجم ميلادي) است كه تاريخ احداث آن به دوره اشكانيان مي رسد و همچنين يك چهار طاقي كه مربوط به قرن هفتم ميلادي مي باشد.
•آب و هوا :معتدل
•آدرس : تورنگ تپه حدود 17 كيلومتري شمال شرقي گرگان و 60 كيلومتري جنوب شرقي درياي خزر واقع شده است
•راه ارتباطي : جاده اي
بنفشه معطر، گياهي است علفي چندساله فاقد ساقه هاي مشخص به بلندي 3 تا 12 سانتي متر با ساقه هاي خزنده سطحي كه در انتها ايجاد ريشه مي نمايد و برگ هاي تخم مرغي دايره اي، نوك تيز و با قاعده اي قلبي و عموماً طوقه اي با دمبرگي بلند.
بنفشه معطر داراي گل هاي بنفش رنگ و زيبا است و در استان گيلان در كف جنگل هاي داراي نور كافي و حاشيه جاده ها و شيب هاي تند حاشيه جاده هاي جنگلي رشد مي نمايد و در اوايل بهار با گل هاي معطر و زيباي خود، جلوه يي باشكوه به مناطق جنگلي مي دهد.
از انواع بنفشه هاي گيلان زمين مي توان به Viola arvensis و Viola modesta و Viola witminiana و Viola tricolor اشاره كرد.
نوع پرورش يافته Viola tricolor با نام فارسي " بنفشه سه رنگ " يكي از گياهان زينتي است كه در اواخر زمستان و اوايل بهار در بيشتر باغچه ها، پارك ها و خانه ها كشت مي شود.
خُرمَندي از درختان بومي جنگل هاي كرانه جنوبي درياي كاسپين است. بيشتر در جلگه ها و حتي تا ارتفاع 1100 متر از سطح دريا مي رويد.
نام هاي اين درخت در شرق گيلان، "اَربَه" يا "اربا" آستارا و تالش "آمبر "، در رامسر "خرما"، در مازندران "خرمندي" ، در كياكلا "خرمني" ، در راميان "انجيرخرما"، در گرگان "اندي خرما"، "انده خرما" يا "اندوخرما" مي خوانند. در آمل و نور و كجور درخت نر و ماده آن بنام هاي مختلف خوانده مي شود درخت نر، "كهلو" يا "كلهو" و درخت ماده ، "فرمني" يا "فرموني" ناميده مي شود.
خرمندي، خاك هاي شني را دوست مي دارد ولي در خاك هاي بارخيز ديگر نيز مي رويد. خواهش درخت خرمندي از نظر روشنايي ميانه است . بلندي آن به پانزده تا بيست متر و قطر آن به 80/0 متر مي رسد. رويش آن تند است . ريشه اش سطحي و ستبر مي باشد.
ميوه خرمندي كمي شيرين و گس است وروستائيان آنرا مي خورند. شيره آن كه در گيلان بنام «اربه دوشاب » معروف است خورش لذيذي براي كته برنج مي باشد.
درخت خرمندي بفراواني جست مي دهد و خيلي زود جنگل را فرامي گيرد و گاهي درختان گران بها را در سايه خود نابود مي كند.
چوب خرمندي چندان خوب نيست زيرا تا نزديك صدسالگي چوب درون آن ناچيز است . مصرف عمده آن براي تهيه چوب تونلي و هيزم و زغال است .
اين درخت از نظر جنگلباني ارزش چنداني ندارد و چون در جنگل هاي شمال ايران درختان گرانبها را در سايه خود تباه مي كند.
هنگام آزاد كردن و روشن كردن جنگل بايد آنرا برانداخت ولي خود آن در دامنه هاي تند براي جلوگيري از فرسايش خاك لازم است . شاخه زاد آن براي تهيه هيزم و زغال مناسب مي باشد.
گوزن از گونه هاي حيواني در معرض انقراض است و جنگل هاى سياهكل، فومن و تالش عمده زيستگاه هاى اين جانور و آخرين پناهگاه براى تكثير و زاد و ولد طبيعى آن محسوب مي شود كه شكار غيرمجاز اين حيوان باعث شده تا صداي گوزن هاي كمياب ديگر به گوش نرسد.
به گزارش خبرنگار مهر در رشت، اوايل تير ماه سال جاري بر اساس گزارش هاي واصله اعضاي گارد اجرايي حفاظت محيط زيست گيلان از شكار غير مجاز دو راس مرال در منطقه ماسال آگاهي يافتند كه با هماهنگي مراجع قضايي پس از شناسايي متخلفان نسبت به بازداشت آنان اقدام شد.
چهار شكارچي غيرمجاز به عنوان متهمان رديفهاي اول تا چهارم پرونده شكار گوزن ماسال معرفي شدند و با تحقيقات انجام شده مشخص شد كه بزهكاري اين افراد مسلم است.
به هر حال " گوزن " زير راسته نشخواركنندگان از زوج سمي ها، نرها اغلب داراي شاخ هستند، در ايران از نشخواركنندگان دو تيره وجود دارد كه شامل تيره گوزنها و تيره گوسفند، بز، آهو و گاو است.
از تيره گوزن ها دو جنس دم كوتاه و دم دراز در ايران وجود دارد، جنس دم كوتاه داراي شاخ كوتاه و بدون زايده هاي بالاي چشمي و اندازه بدن آنها كوچكتر است، جنس دم با رشد زياد داراي شاخ بلند و زايده هاي بالاي چشمي وجود دارد، اندازه بدن اين گروه بزرگتر است.
گوزنها مانند جانوران وحشي زندگي مي كنند
تيره گوزنها در ميان نشخواركنندگان يگانه طايفه اي است كه انواع بسياري از آن در قاره اروپا مانند جانوران وحشي زندگي مي كنند، يكي از خصوصيات عمده اي كه گوزنها را از نشخوار كنندگان ديگر متمايز مي كند، شكل و ساختمان شاخهاي اين جانوران است، معمولا تنها نرينه هايي كه به سن بلوغ رسيده اند شاخ دارند. شاخهاي گوزنها توپر و بي دوام هستند، شاخهاي نشخواركنندگان ديگر ميان تهي و تغيير ناپذيرند، از اينرو عنوان جانوران شاخ تهي يافتند.
در نخستين سال زندگي گوزنها شاخي استخواني از هر سوي پيشاني روي دو برآمدگي پوشيده از پوست و پشم بسيار نرمي كه مخمل خوانده مي شود رشد، مي كند.
پوست شاخ را تا مرحله تشكيل آن مي پوشاند سپس پاره مي شود و مي افتد، اوايل بهمن ماه شاخه استخواني هم به نوبه خود مي افتد و شاخ ديگري كه نيرومندتر و درشت تر خواهد بود رفته رفته شكل مي گيرد، اين شاخ هم مي افتد و جاي خود را به شاخ ديگري وا مي گذارد كه سال آينده رشد مي كند.
سال به سال شاخها رشد مي كنند و رشته ها و پره هاي آنان چند برابر مي شود، شاخها به حسب انواع ممكن است از يك شاخه تشكيل مي يابد اما بيشتر اين شاخه آراسته به شاخهايست كه " بچه شاخ " گويند، در برخي از انواع گوزنها شاخها و بچه شاخها به صورت پارويي و دندانه دار به هم جفت مي شوند.
گوزن حواس بسيار تكامل يافته اي دارد. در سايه قوه شامه خود مي تواند از فاصله چند صد متري به وجود دشمن پي ببرد، دوي گوزن بسيار سريع است و جستهايي مي زند كه دو سه متر ارتفاع و شش هفت متر طول دارد و علاوه بر اين شناگر قابلي است.
جنگلهاي انبوه مسكن و ماواي دلخواه گوزن هستند
جنگلهاي انبوه مسكن و ماواي دلخواه گوزن هستند، گوزن معمولا‌در جريان روز ميان بوته ها و درختان كوچك مي خوابد و شب در جستجوي خوراك بيرون مي آيد، در تابستان علف و برگ درخت و در فصل سرما خزه و لجن و پوست درخت مي خورد، در حدود 170 گونه مختلف از گوزنها و فاميلهاي آنها وجود دارد كه در سراسر دنيا پراكنده هستند.
مديركل محيط زيست استان گيلان در اين خصوص گفت: تعرض انسانى به جنگلهاى انبوه آخرين زيستگاههاى جانورى گيلان، نسل مارال ها ( مرالها ) را در معرض تهديد قرار داده است.
كامران زلفي نژاد افزود: نسل گوزن جنگلهاى گيلان به نام مارال كه از جانوران شاخص جنگلهاى شمال است به دليل تجاوز انسانى به زيستگاهها در خطر تهديد قرار دارد.
وي اظهارداشت: علاوه بر تهديد نسل اين جانور از سوي شكارچيان غيرمجاز، دست اندازى به زيستگاههاى اين جانور وحشى با هدف بهره بردارى از جنگل و كشيدن سيم خاردار در مسير رفت و آمد مارال ها از جمله عوامل تخريب زيستگاهها و انقراض نسل آنهاست.
مديركل محيط زيست گيلان گفت: مناطق زندگى اين گوزنها، بطور عمده مناطقى شكارممنوع تلقى مي شوند در حاليكه حفاظت كاملى از اين مناطق وجود ندارد.
جنگلهاى سياهكل، فومن و تالش آخرين پناهگاه - گوزن - اين حيوان كمياب است
وي ياد آورشد: جنگلهاى سياهكل، فومن و تالش عمده زيستگاههاى اين جانور و آخرين پناهگاه و محلى براى تكثير و زاد و ولد طبيعى آن محسوب مي شود.
برخى تحقيقات نشان مي دهد طي 30 سال اخير نسل اين جانور بطور چشمگيرى بر اثر شكار بي رويه كاهش يافته است، به گفته كارشناسان اين گونه جانورى به سبب اينكه سالى يك بچه به دنيا مي آورند حيواناتى بسيار آسيب پذيرند و نياز به حمايتهاى ويژه دارند.
همچنين نيمه شهريور تا نيمه مهرماه هر سال به مدت يك ماه به عنوان فصل " مارال بانگى " معروف است و اين ايام به عنوان فصل جفتگيرى اين جانوران محسوب مى شود.
فصل " مارال بانگى " كه با ايجاد حرمسرا همراه است پر خطرترين زمان زندگى اين جانوران است زيرا شكارچيان با شناسايى محل تجمع آنان مبادرت به شكار آنها مي كنند.
نسل گوزن نر به دليل وزن و ارزش شاخ آن بيشتر در معرض خطر قرار دارد
نسل گوزن نر به دليل وزن و ارزش شاخ آن بيشتر در معرض خطر قرار دارد اين جانور داراى دو شاخ است كه هر سال تجديد مي شوند.
براساس آخرين سرشمارى شمار گوزنها در استان گيلان 150 راس تخمين زده شده است از اينرو مي طلبد اين گنجينه هاي پراهميت كه نسبت به ديگر نقاط مملكت نمونه اي كم نظير است، بيشتر مورد صيانت و حفاظت باشند.
هر چند از حيث تركيب ناحيه جغرافيايي، جانوران استان گيلان دقيقا مناسب با شرايط بوم شناسي اين خطه از تنوع بسيار برخوردارند، اما به سبب برآورده شدن منافع آني برخي سودجويان و فقدان مدافعان قاطع، تعدادي از آنها به دليل قتل عام در مقياس وسيع در معرض خطر انقراض قرار گرفته اند.
